we key LLL ix

ix = jaguar in maya / ook wizz'art

en kreeg n ouwe scriptuur toegezonden ...
wellicht een kleinnood, dus dhelen:

GOD EN DE MENS DIE KIEST 

... cees stuurt wel eens een dingetje en vraagt dan om een bij drage .... meest al wel leuk of stimu-lerend ok dat te doen .... 

Aan sluitende bij een spie en de psi van enig deel van mens zijn in een omringende natuur en kosmos ... een veld.

Stemmen noem ik een activiteit die in samenhang verkeert met het sturen van mensenmenigten binnen grenzen die sommige mensen zichzelf en alle anderen stellen om een deel van de aarde 'zich eigen' te voelen, te noemen.

Ik vertrouw erop dat dat in de buurt verkeert van wat door Abraham, John, Cees en anderen wordt verwoord.

Ergens in deze tekst komen ook God en zijn zoon erbij. Volgens een tekst die God gewijd is, is Hij er bij waar er drie of meer mensen in Zijn naam bij-1-zijn. Ik vat dit op als een erkenning van 'geest' in een specifieke diersoort (een andere wijze van kijken naar de aarde en de kosmos en al wat daar leeft). Daarbij sluit aan de uitspraak: 'Laat de kinderen tot mij komen (ver)hinder hen niet'.

Volgens mij gaan God en zijn zoon niet over het stemmen waarin verder gesproken wordt. Dat is veeleer mensenwerk.

Misschien zijn er in het mensenwerk van het stem uitbrengen wel elementen van de religie te vinden. Het bepalen van een 'leeftijd van onderscheidend vermogen' waardoor de kinderen afvallen is zo een factor. De notie om God omnipotent te noemen en jezelf zo dicht mogelijk bij hem te rekenen is er ook een.

Daarnaast is er nog een of meer 'rijk' boekwerk geschreven over alle andere voorwaarden waar mensen aan moeten voldoen willen ze 'mogen' stemmen bij verkiezingen van andere mensen die dan zichzelf gerechtigd achten om over de medemens (die al dan niet gestemd heeft) een gesamenlijke invloed te mogen uitoefenen : besturen.

Dat brengt me op een andere waarde die opgang doet onder u. Kiezen wordt gezien als iets dat  de 'stemmer' eens in de zoveel tijd doet. Omstreeks die tijd zie je mede-mensen zich presenteren als doelwit van 'op' stemmen. Die mede-mensen stellen zich vaak voor als behorend tot een referentie groep of partij of stam of clan en dergelijke. Soms ook maken zij zich gelijke aan een soort God. Zij omringen zich met licht of iets dat die indruk wekt. Hun omnipotentie versterken zij met andere mensen die voor hen of namens hen vaak materiële invloed uitoefenen. De momenten van 'kiezen' of 'stemmen' worden dan ook vaak teruggebracht tot een minimum.

Los nu. Hier gaat het immers om een inbreng om reden te geven aan het bijzondere dat Cees tekent met een streep of een trappetje en zo. Hij be-doelt dat ook kinderen meetellen, dat leeftijd of zoiets als rijpheid van belang is en dat je vaker kunt stemmen en dat je aan meer dan 1 mede-mens je stem kunt 'kleven' en 'ont-kleven'.

Dit betekent volgens mij dat hij het sturen net zo maakt als in het verkeer: Je stuurt je lopen of rijden niet zo nu en dan, maar meer voort durend. Bruikbare notie. Past bij de tijd waarin ontwikkelingen in natuur en kultuur door mede-mensen en meer, elkaar vlot opvolgen en vaak drasties variëren. (Het valt mij op dat kinderen een samenscholingsverbod opgelegd krijgen dezer dagen. Zo is er steeds minder mogelijkheid om zich bij de kinderen te vervoegen.)

Cees sluit ook aan bij de maatschappij die vooral mensen rond de 40 van waarde acht. Misschien overigens ook vooral mannen omdat die rond die tijd menen dat ze hard werken buitenshuis, in organisaties en dergelijke. Mogelijk zijn ze daarmee ook voor-beeld voor hun kinderen die ze dan kunnen hebben in de leeftijd van zeg 25 tot net in de baarmoeder genesteld. Dat sluit aan bij de notie van leren door voor-doen. Ik houd het voor mogelijk dat hij ook de vrouw met kinderen van omstreeks de 40 meetelt. Want slechts mensen samen kunnen in iedere vorm vrucht dragen. Lijfelijk, geestelijk en spiritueel is hun samen spelen en procreëren bestaansgrond voor 'leven', zijn en worden.

Andere trappetjes zijn te scheppen.

Cees heeft ook bijgedragen aan de notie van binden. Antonio Rossin heeft dat toegelicht in zijn dialectiese waarde, dat binden, dat in relatie verkeren. De mens lijkt de energetiese spanning te zoeken, te bieden, aan te gaan, te weeg te brengen; in materie en geest. Cees heeft zich dat gerealiseerd in generatie binding, culturele binding, zinnelijke of zintuigs binding, ecologiese of omlevings binding, creatieve binding en wat dies meer zij. Dat binden evenzeer ontbinden met zich meebrengt is logies, dialekties beleefbaar.

In deze zie ik dat weer in het voortdurend besturen, veelvuldig stemmen. Dat God zich(t) voegt waar de mensen samen scholen is te vinden in de notie dat stemmen te verdelen zijn over meer mensen van diverse partijen en leeftijden.

Wat is nergens nog terug vindt is het hanteren van grenzen. Ik weet dat ze gelden waar mensen bijeen komen. Hun in-1-gaan en uit-1-gaan tot elkaar ofwel het porren in elke opening bij elkaar is een voortdurend spelen met grenzen. Men doet moeite om ze te overschrijden of anderszins te verleggen of zelfs op te heffen of juist aan te brengen als muren (als celwanden, in het oosten, palestina, azië, mexico, noord afrika, bij mij in de buurt). Kortom, een onderwerp van onuitputtelijk belang.

In zekere zin lijkt me de dialektiek van de mij voorgelegde tekst wel het spelen met grenzen ......

Amsterdam, maandag 14 januari 2008, tzu jan of ook jan gieszen

post scriptum

soms realiseert een ontwerper niet zich iets edoch iets dat in zijn schepping sprekt tot den ander

(indachtig "I & Thou" en ex-Prinses Irene, aan wie dit jaar de Martin Buber plaquette werd uitge-reikt)